Od kilkunastu lat zajmuję się urologią dziecięcą, która jest moją zawodową pasją. Moje doświadczenie kliniczne budowałem odbywając liczne kursy specjalizacyjne w zakresie chirurgii dziecięcej i urologii dziecięcej, działalnością dydaktyczno naukową w ramach Wydziału Lekarskiego Collegium Medicum Uniwerytetu Jagellońskiego jak i wieloletniej pracy w Oddziale Urologicznym, Poradni Urologicznej oraz Pracowni Badań Urodynamicznych Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie. Swoje doświadczenie oraz kwalifikacje staram się stale podnosić tak, aby móc jak najlepiej służyć małym pacjentom, gdyż jak brzmi motto Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego „Vita infantis bonum superius” – Życie dziecka dobrem najwyższym.

W codziennej praktyce lekarskiej mam do czynienia z większością problemów urologicznych małych pacjentów. 
W kręgu moich zainteresowań zawodowych szczególne miejsce zajmują zaburzenia czynności dolnych dróg moczowych zarówno pochodzenia neurogennego jak i nieneurogennego. Zaburzenia nieneurogenne są częstymi przyczynami zaburzeń trzymania moczu i mikcji objawiające się tzw nietrzymaniem moczu dziennym lub nocnym, a także kombinacją obu tych patologii. Stanowią one częstą dolegliwość u dzieci stanowiąc poważny problem także natury psychospołecznej. Diagnostyka tych zaburzeń poza dokładnie zebranym wywiadem obejmuje ocenę czynności dolnych dróg moczowych na podstawie dzienniczków mikcji, przepływu cewkowego (Uroflowmetria) a czasami zwłaszcza w przypadkach neurogennych dysfunkcji dolnych dróg moczowych badań czynnościowych jak cystometria czy ocena stanu górnych dróg moczowych w badaniu USG oraz badaniach izotopowych (renoscyntygrafia DTPA/MAG3).